Ciągle coś nie hula, bicie koła opanowane, chociaż nie do końca, a teraz trzaski, jak ustaliłem ma to związek z zaciskiem, wymieniłem, i jest lepiej w zależności od siły zacisku. 

"dobry wyścig, ale musisz jeszcze potrenować dziadek."

Niedzielna przejażdżka. Udało się tak skompletować drogi, że w 98% odbyło się bez kopania w piachu. 




Stasiopole.

Pokaż trasę GPS

jakby tu objechać rz. Czarną i dodatkowo równanie wskazań licznika.  

.... a raczej i piaski. Trasa ma dwa fragmenty do poprawy, jak uda się ominąć kopną drogę przez las przed Radzyminem i za Radzyminem to będzie całkiem ciekawa szutrówka do codziennych objazdów, na szybko. Niestety koło bije nadal, odczuwalnie i rower trafił w ręce kołodzieja–czarodzieja, ale na wiele nie liczę. 

z Tymonem. Niestey miały być cykliczne wyjazdy po pracy, ale burze pokrzyżowały ten plan. Nadal bicie w tylnym kole. 

w jedną stronę obwiednią, wzdłuż S8, a na TT stoją w korku, trzeba mieć siłę, tak codziennie stać w kłębach spalin. 

Pomysł na wycieczkę był taki, opony 40 mm, żwirowy bieżnik, i zrobić rundkę jak najbliżej rzeki Bug w okolicach M. – Serock – Wyszków – Dreszew – Kuligów – Arciechów –M. Kółko znane mi od lat, co roku powtarzane, ale przeważnie asfaltem. A ciekawiły mnie drogi, które mijałem, ale nigdy nie wjeżdżałem cienką oponą. Pierwszy zonk w lesie za Jasińcem, droga podtopiona, częściowo ukryta w szuwarach, traktorem bym przeskoczył, ale rowerem, wepchnąłem testowo go na 2 metry, a koło schowało się na 1/3 wysokości. Podłoże luźny, rozkruszony beton, latami moczony w tym bezkresnym dołku. Wracam do lasu i tam wygodnym szutrem dojeżdżam do Gulczewa. Druga wtopa to nie potrzebna była ta runda w Młynarzach, droga słaba, złapałem tam flaka, to już taka tradycja, zawsze dziurawię na start nową oponę. W trakcie klejenia dętki, zaatakowały mnie roje większych i mniejszych much. Jest już jakaś 10:00 i temperatura szybuje w górę, picie oszczędzam. W końcu wydostałem się na asfalt, fajny widok z małego mostka na rozlewisko rzeki Fiszor. Kolejny cios to zjazd z przyjemnego, lokalnego asfaltu na rozległe, spalone słońcem łąki, po których wije się piaszczysta droga. Tam też czeka na mnie pare ogromnych kałuż, jedną obchodzę szerokim łukiem, drugą atakuje z rozpędu frontalnie. Za te wszystkie trudy, jadę drogą wzdłuż rz. Bug, bliżej już się nie da. Póżniej Ślężany, Czarnów, Stasiepole to szybko jadący szutr. Daje się ze znaki temperatura szybująca już za trzydziestkę. Tradycyjnie droga z Kuligowa do Arciechowa to piaszczystość na dużą szerokość i głębokość, można pożałować, a pylasty, rozgrzany piach jest mało przyjemny. Dalej Zalew, i tutaj już  toczę się resztką sił, mam obczajony skrót betonową drogą przez las. To wąska, stara, wykonana z rozchodzących się płyty, wymieszana z piaskiem droga, cała zawalona uciekającymi przed korkiem autami, ich diesle sapią i pomrukują, a ja muszę ratować się ucieczką na piachy pobocza, a kierowcy jak w obłędzie. Na koniec znalazłem gruziński sklep, w który raczę się oranżadą, o smaku tej, która pamiętam z lat 80-tych, "złota rosa". Trochę odpocząłem w klimatyzowanym, a napój postawił mnie na nogi, także te na platformy i jeszcze 8 km jakoś dokręciłem, myśląc sobie, że mogłem pojechać gdzieś bliżej. Cała reszta, której tutaj nie opisałem, to była 102% przyjemność, przez którą ciągle wymyślam jakieś nowe bliższe i dalsze trasy.



Serock


takie widoki, nie jest żle. 


jest czym pooddychać.


Po takie widoki tłukłem niejeden kilometr w piachu.


Młynarze, widok z mostku na rz. Fiszor


rozlewiska Bugu. 


szkoda, że ta droga skończy się nieprzejezdnym podtopieniem, 


bliżej, najbliżej rzeki. 


Przyjemna droga w Arciechowie, niestety, większość z nich to głębokie i szerokie leśne piachy. 

Pokaż trasę GPS

z Tymonem, dawno nie byłem w lesie, ostatnie opady zniechęciły mnie.