Dzisiaj optymistycznie, super wyżowa pogoda, dodatkowo powrót obwodnicą czyli S8, 6 pasów na własność, przeskakuje z pasa na pas. Ale ten wariant do domu raczej okazjonalnie, daleko.

piękna pogoda i tyle. No i 10 tysięcy kaemów strzeliło jak w morę dzisiejszy wiatr.

Udało przezwyciężyć przeziębienie i wracam do gry. Pogoda, wyż, czyli słońce i wiatr z kierunku południowo-wschodniego. Ten wyż ma przez parę dni blokować kolejny niż, z opadami deszczu.

Wczoraj jeden dzień pogody słonecznej a dziś już deszcz. I budzę się z katarem, a w nosie kręci i mam nadzieje, że to nie będzie koniec wyjazdów rowerowych. Niestety wyjazdy zawieszam do następnego tygodnia, ale kiedy to jeszcze nie wiem. 

Dzisaj pod wiatr z południa, ale i tak niezła średnia. Na skrzyżowaniu z Krak. Przed. jestem w 58 minut.
Powrót przyjemna pogoda jak to ujmują w prognozach.

Awaria stopki od licznika, dlatego od tej pory będę tutaj regularnie wpisywał dystanse Brennabora. Lało w nocy masakrycznie, jeszcze w drodze do roby załapałem się na końcówkę. Na powrocie już sucho, ale kałużowo.

Na mapie miałem wyznaczoną trasę do Mławy, jednak z powodu braku entuzjazmu dojechałem tylko do Ciechanowa. Może i pocisnąłbym dalej, ale północne Mazowsze jest krajobrazowo ekstremalnie nudne. Płaski jak talerz teren, dzień z wiszącą nad grzbietem deszczową chmurą, szaro-bura zgniła kolorystyka, drzewa takie wątłe, rachityczne rozrzucone byle jak po okolicy. Mam wrażenie, że całe to Mazowsze można zwinąć w rulon,i jak karimatę wziąć pod ramię. A może na to trzeba spojrzeć inaczej. 
Jechałem, a przede mną ciągle przesuwał się ten sam krajobraz, przez to straciłem orientację i impet, jakby ruch i życie było tylko fikcją w bezgranicznej pustce pól i ugorów tej wielkiej równiny. Czarne padlinożerne ptaki spoglądają z góry, na czarnej drodze łatwo doczekać się nieostrożnego ścierwa kota czy psa. Jadę i w burych kolorach dnia słucham ich krakania. Jeden z nich przelatuje mi nisko nad głową, zniża lot, wyrównuje, jest pół metra przed moim kołem, rozłożone skrzydła, przemieszcza się bez wysiłku, swobodnie, widzę go dokładnie, w szczególe, jego łeb obraca się w prawo, lewo, później wyciąga się, żeby ocenić w jakiej odległości znajduję się ja, przemieszczająca się przeszkoda, szybko zmienia kąt ułożenia skrzydeł, i skręca, odbija, odlatuje. Trwało to wszystko sekundy, ale widziałem w tym manewrze kunszt, piękno, doskonałego lotnika, pilota wysokich kwalifikacji, zawodowca, który zna się na swoim rzemiośle. Jadę tym razem przez Nowe Miasto, to taki węzeł w którym splątane są ze sobą dwie proste jak drut krajówki, robi się już przed południem, ludziska zaczynają się kręcić swoimi autami, przypominają ryby w ruchomych akwariach, z powodów nieistotnych poruszają się stadnie lub w pojedynkę. Ciechanowa jak zwykle nie oglądałem bo to miasto nie jest moją inspiracją.

ps.
Ciechanów: 118km, czas: 4:20 h, średnia: 27,4 km/h.
Całość: 133, czas 4:58.

Piątek, dodatkowo kółko na most MC-S i powrót przez Kobiałkę i las marecki.

300-setny raz zmierzam do pracy na rowerze, czyli rocznica mała.

Nic szczególnego, w robie luzy.