Pomimo wiszącej chmury burzowej, ciekawość zwyciężyła i pojechałem przyjrzeć się jeszcze raz terenom sadowniczym na południu Mazowsza. Trochę szkoda, że dojazdówka do Czerska to 70 km, bo miejsce ma możliwości, sporo krętych szuterów, trochę pofalowań, jazda wzdłuż starorzeczy Wisły, między tysiącami ton jabłek, wiśni i czereśni. W końcówce uratowała mnie tłocznia soków, gdzie "posiliłem się" i zrobiłem zapasy pięcioma litrami naturalnego soku z jabłek, który pomógł mi postawić nogi na korbie.








Pokaż trasę GPS

uf można mieć dość

mija 6 i zaczyna się 7

środa

wtorek

wracam obolały po wczorajszym "zwiedzaniu" na południu Mazowsza.

Znudziło mi się jeżdżenie po przetartych ścieżkach, żeby zobaczyć coś nowego muszę tłuc się co najmniej 4h po wyjeżdżonym terenie . A chciałem od pierwszego kilometra znaleźć się gdzieś na świeżo. Jeżdżąc autem po S8 w okolicach Białobrzegów, podobała mi się ta pofalowana i porośnięta sadami okolica. To z tych powodów znalazłem się o 7:00 w puszczy Bolimowskie, a dalej pod wiatr na południe, przez tereny, które potocznie i w żargonie turystyczno-rowerowym nazywa się Mazowiecką Toskanią, fajnie tam, ale Toskania jest jednak inna, stąd raczej nie przyszłoby Italczykom nazywać Toskanii – dużą Mazowią. Pierwsza dłuższa przerwa i popas nad Pilicą, w okolicach najdłuższego drewnianego mostu, później drogami własności PGL, które były wygodne, szerokie, puste i wykonane z dobrze ubitego kamyka. Później były wioski, skrzyżowania posypane piaskiem, owady obijały się o kask i okulary, jechałem i odliczałem kilometry do półmetka. W końcu Radom, i 500 metrów rowerowej autostrady i Pad Thai, tankownie bidonów na full, chociaż wody już nie przyswajam, kombinuje trochę z sokiem z grejpfruta, izotonikiem i sokiem pomidorowym. Na kolejną taką wyrypę w słońcu trzeba zabrać tabletki z mikroelementami. Później lasy kozienickie, dużo szuteru, przecinam sporo asfaltówek o statusie DW, DK, przed którymi zdzieram klocki hamulcowe. Teraz to jest z wiatrem, trochę z górki, idealnie, na razie w myślach odpuszczam ewakuacje pociągiem w Warce. Do sprawdzenia jest okolica rezerwatu Guść, gdzie jest odbicie na zachód i północ, zjeżdżam z szuterlandii w jakieś totalne Piece of(i) Shit, piachy, korzenie i wszystko co może wplątać się w szprychy. Od Warki zaczynają się nadwiślane sady, które dobrze wspominam z ostatniej jesiennej wycieczki, nie chce mi się jechać fragmentem wałem, do Kalwarii lecę DK, ruch spory, ale jest szutrowe pobocze. Tam kawa i ciastko i na lampkach do M. Do mety dobijam o 22:30, zamykam furtkę i zaczyna padać deszcz.
p.s. trasa częściowo po śladzie MG 2022.























Pokaż trasę GPS

Tymek zakwalifikował się do LO, hura, hura

Ucieczka przed deszczem i ciemno-granatową chmurą, niestety nie udana, złapał mnie na rogatkach M. Oprócz tej sytuacji  48 z przodu licznika, ale chyba wczoraj to się stalo, nieważne. 

odebrane buty i powrót ul. Żołnierską.