Beskid Śląski D1

Dziś ma być terenowo i po górach, w błocie i po kamieniach, taki jest plan do wykonania, przejechać jedną z tras MBT Trophy, rywalizując tylko z własnym cieniem. Prognoza pogodowa: skwar i parno. Geograficznie trasa prowadziła pasmem Baraniej Góry, na którą z Wisły przez Beskid Mały wbiłem się gdzieś w okolicach Kotarza, a w drugiej części południowo–wschodnia części pasma, czyli Małe Skrzyczne.
Start z Wisły i od razu pod górę, jest stromo, na początku asfalt, później po betonowych, ażurowych płytach, domy im wyżej tym coraz rzadziej, powolne, mozolne pięcie się pod górę, jest takie miejsce, gdzie przejeżdża się wzdłuż podwórka agroturystyki, mijam uwiązanego na łańcuchu, ujadającego psa, nie jest przyjemne powolne mielenie korbami w asyście rozjuszonego owczarka. W końcu zaczyna się las, jeszcze bardziej stromo, już jadę na najlżejszym przełożeniu 3x10. Wysiłek duży, ale pomaga świadomość, że jak się zatrzymam to już nie ruszę. Skręt w lewo, pod górę, wygląda to tak, jakby spływała stąd rzeka. Rower na plecy i tak będzie jeszcze wiele razy. Ze zdziwieniem patrzę, jak mało tych kilometrów nabijam. Nie tylko jadę, ale też i chodzę. Mijam Smerkowiec (850 m.n.p.m.) i Jawieży, później w dół do Goleszowskiej Wyżnii, skąd można dojechać do Brenny. Później w górę, asfaltem jeszcze jadę, szutr i nie pomaga jazda skosem. Grabowa na wysokości 907 m. i pierwszy odpoczynek, w okolicy Kotarza, mijam się z maratończykami, oni zbiegają, ja wpycham, nie da się jechać, główny szlak pełen kamieni, możliwa jazda tylko na krechę, ale nie dam rady, za stromo nawet na ścieżce między drzewami. Później ostro w dół, takim korytem z kamieniami, jest tak stromo, że schodzić trudno, wąwóz prowadzi do przełęczy Karkoszczonki w okolice Chaty Wuja Toma, skąd odbija szlak na Klimczok. Standardowo wpych, tam gdzie się wypłaszcza trochę podjeżdżam, wysiłek rekompensują widoki. Klimczok omijam, zwiodła mnie droga okrążająca szczyt, jadę w kierunku schroniska, uzupełniam zapas wody, bezcennej i można to rozumieć dwojako. Później zjazd drogą dobrej jakości, w okolicach Szczyrku ślad gps prowadzi wąskim asfaltem, takim na kreskę prosto w dół, sprowadzam szkoda mi klocków hamulcowych.
Druga część trasy to podjazd żółtym szlakiem w okolice stacji wyciągu, którym podjeżdżają sobie downhillowcy na nowy tor Bike Trails. Mozolnie w słońcu, pnę się po "ślimaku", kamienistą drogą, słońce w zenicie, ciepło z całego dnia skupiło się na tej górze, wchłaniam je oddechem i przez skórę. W końcu po pokonaniu niezliczonej ilości serpentyn jestem na stacji, skąd mam widok na szczyt Małego Skrzycznego z charakterystycznym domkiem w tle, a później granią w kierunku Wisły, przynajmniej w teorii. Stacja umiejscowiona jest na rozległej polanie nachylonej pod dużym kątem, skąd odbijają drogi w różnych kierunkach, nie mogę znaleźć swojej dziury, którą mam wyjechać z tej polany, wjeżdżam pod górę, zjeżdżam, i tak parę razy. W końcu kątem oka zauważam wytaczającego się VV Sharanna ze ściany lasu i tam, jest ukryta wąska, kamienna, wymieszana z błotem droga, którą mam jechać równolegle do grani wiodącej na Malinowską Skałę. Po prawej mam widok na Beskid Śląski zatopiony w promieniach chylącego się słońca, oglądam graficzny zapis śladu gpx i jestem dopiero w połowie wyznaczonej trasy, akcja z szukaniem wyjazdu zabrała mi godzinę, zmęczony jestem, wiem, że jak trafi mi się większy podjazd to będę wpychał nie dam rady już walczyć. Dzień kończy się, muszę odpuścić i kierować się do drogi krajowej, którą szybko pokonam przełęcz Salmopolską. Zjazd karkołomny, w końcówce sprowadzam, jest tak stromo, bez szans na jazdę, szlak jakiś nowy, oznaczony na niebiesko, gdybym jakimś cudem wsiadł na rower to po chwili z pewnością spadłbym przelatując przez kierownicę. Zmęczone, sztywne ciało, nie pomaga. Z ciekawostki to wracam na DK około 500 metrów dalej od miejsca, w którym odbiłem 3 godziny wcześniej na żółty szlak prowadzący na Małe Skrzyczne. Do Wisły docieram DK 942 przez Biały Krzyż, później zjazd, na szczęście cały ruch odbywa się w przeciwnym kierunku, na końcówce nagroda za całe to wspinanie, sunę do samej Wisły, w okolicach 50 km/h, a szerokie koła charakterystycznie szumią.
Trasa jak dla mnie bardzo wymagająca, udało się zrealizować tylko pierwszą część planu. 

p.s.
Porównując dane z Garmina to około 8 km to były wpychy lub sprowadzanie. Cała trasa brutto zajęła 10 godzin, czas w ruchu 5 godzin, reszta to odpoczynki i niezarejestrowany czas przeznaczony na "chodzenie z rowerem u boku lub na plecach w zależności od nachylenia i ilości sił jakie pozostały.


okolice Małego Skrzycznego


przed podjazdem na Klimczok


granią


Ava Speed 9,33 km/h
Max Speed: 57 km/h
Czas brutto: 9:50 h (cała wycieczka)
Czas w ruch, zarejestrowany przez Garmina 4:50 h, róznica to odpoczynki i spacery z rowerem u boku lub na plecach.