Dolina Wkry_Nasielsk, czyli za miasto.

Słoneczny poranek, do tego niedziela, kierunek wiatru znany: północ. To wystarczyło, wyjazd za pięć minut 7.00, celem padła malownicza dolina Wkry, najładniej położona część Mazowsza. Wczesna pora i pustka na drodze skłoniły mnie do trzymania się dróg krajowych, i tak DK 632 i DK 630 sprawnie dojeżdżam do NDM. Tam przeprawiam się przez Narew, mostem budowanym za komuny, o bardzo wąskim i niezabezpieczonym chodniku, gdzie podmuch od przejeżdżającego TIRa może spowodować "zerwanie" czapki z głowy, albo przy dużym pechu zerwanie i samej głowy. Ostrożnie go przejeżdżam, mijam się z rowerzystką w stylu old fashion z siatką na kierownicy. Zwalniamy, mijamy się, wymieniamy się uśmiechem i ukłonem, szacunkiem i wzajemnym zaufaniem manewrując po tym cholernym chodniku, pełnym łat i dziur. Mijający nasz samochód nie zwalnia, bryzg wodą z kałuży i tyle. Miałem szczęście we mnie nie trafił.
Dalej gps prowadzi mnie lewą stroną torów ulica Mieszka I, fajna droga lecę nią do samego Pomiechówka. A później Wojska Polskiego wzdłuż Wkry, niesamowita droga wiedzie wzdłuż meandrującej, kręcącej, wijącej się rzeki. Ładnie i spokojnie. Jest tam prototyp mostu Świętokrzyskiego w miniaturze. Dalej wykręcam na Nasielsk i kręcę na stację PKP. Wysiadam na Wawa Pudy i do domu. 


Rozlana Narew w okolicach NDM.


Wzdłuż rzeki, czyli trasa doliną Wkry

Prototyp mostu Świetokrzyskiego.


Wkra, z mostu na DK571