Asia wraca, dziś. 

Samej jazdy nie pamiętam, nadal chłodno, jakiś zimniejszy front przyczepił się i ocieplenie odsunięte w czasie, dziś w planie montaż kół szutrowych do Gianta, bagażnika i pierwsze testy związane z pakowaniem. CIągłe rozterki jechać z północy na południe, czy z południa na północ, czy zawinąć pętelkę na Roztocze. 

Nawet dobrze mi się leci po wczorajszej jeździe noga dobrze daje.

To kółko nieraz już robiłem, ale na raty, a teraz wszystkie elementy ułożyły się w pętelkę, taką w kształcie nijakim. Dla mnie to najciekawsza strona Mazowsza (do zataczania kółek), mam bezpośredni dojazd, bez konieczności zaplątania się w jazdę po Warszawie, już na starcie są pola, łąki, horyzonty i widoki, a jeśli jadę o wcześniej porze to lecę sobie z świetlnym teatrem wstającego słońca i odsłony dnia, ale w lipcu wszystko zaczyna się o 4.00 i najzwyczajniej spóźniłem się, jestem tam po wszystkim.
Uznaje wyższość tego kierunku nad innymi. Wiele odwiedzonych miejsc ma status "Natura 2000", i sporo jest po drodze starej architektury wiejskiej, zadbane, odszykowane stuletnie domy, odmalowane, efektowne dekory. Nie jestem jakimś fanem takich rzeczy, ale przyjemnie tworzą tło, gdy wyjeżdżam z odcinków leśnych, niekiedy ciągnących się kilometrami. Oprócz tego jadąc bezpośrednio wzdłuż, przy linii brzegowej, monotonię jazdy urozmaicają pofałdowania terenu, ale takie miejsca trzeba odkryć, zjeżdżać z głównej drogi, zbliżać się do rzeki np okolice wsi Turzyn. Robię postój w  Broku, w wcześniejszych latach główny miejski ośrodek na tym terenie, obecnie zdetronizowany, tutaj czas jakby zatrzymał się, dzięki czemu miasto nie straciło swojego klimatu przez zabudowę wielką płytą i sterczącymi kominami pomalowanymi na biało-czerwono. 


Dobry dzień, stara, nieużywana DK8, objeżdżam Radzymin


przecinam rzekę Liwiec.


lasy puszczy kamienieckiej


Prostyń, monumentalna, kolosalna architektura w tle, jako przykład megalomani. Nawołują do skromności a ich przybytki nigdy w Polsce nie przybierają skromnych rozmiarów.


Bocznica kolejowa, tutaj zatrzymywały się pociągi oczekując na rozładunek. 900 tys. ludzi, na przełomie lat 1942-1943.  


Na czerwonych dywanach, równo środek wycieczki, przecinam rzekę i wracam drugą stroną.


Widoczek wciśnięty miedzy dwa gospodarstwa, które są z lewej i prawej poza kadrem.

Ślad niedokończony, zerwał się w okolicach Rybieńka Leśnego. I nie chciało mi się już dogrywać, ale było z silnym wiatrem w plecy i co jest cenne bo nie było planowane.

Pokaż trasę GPS

Całkiem przyjemna jazda, w piątkowa.

Na bulwarach poziom Wisły tylko 44 cm.

lipcowe oziębienie, nakładam dwie warstwy, czasami lipiec potrafi być zimniejszy niż czerwiec i sierpień. Deszcze miały być, ale popadało tyle co nic, wszystko wyschnięte, nawet tam gdzie mam pit stop jakoś tak sucho i mało przyjemnie, żółto. W porze deszczowej przypomina bardziej dżunglę.

W końcu pojawił się deszcz, zimno, pochmurno, bardzo wietrznie, na powrocie przemarzłem, jechałem na krótko plus kurtka  przeciwdeszczowa, wiadomo jaka, podszyta gumą, francuski wynalazek firmy z Lille. Dodatkowo Spec ma dwudziestkę ósemkę na początku licznika i trzy szóstki odkąd rejestruje wyjazdy na BS.

zimno, wije od strony Atlantyku, i to się czuje. Wracając, na wyludnionej  z elementów żyjących DDR w okolicach Decatlonu, dociskam i z sakwą na Specu lecę 46 km. To rozumiem. Atlantycka bryza pcha mnie.